… Samenleven nieuwe stijl

Met de toenemende liberalisering van zijn de maatschappelijke verwachtingen die de overheid heeft van de burger geweldig verschoven. De verzorgingsstaat (de staat is verantwoordelijk…) heeft plaats gemaakt voor een welvaartstaat (de staat faciliteert, de burger is verantwoordelijk). Dat betekent dat burgers, samen met hun netwerkpartners (familie, buren, verenigingen) zo’n 80% van de hen betreffende zaken zelf dienen te regelen. Voor de laatste 20% zijn er collectieve voorzieningen of is er professionele steun op maat.
Voor de van ouds “kwetsbare groepen” liggen die getallen naturlijk wel wat anders maar het idee is gelijk. Dit betekent een geweldige ommezwaai voor burgers maar ook voor welzijnswerkers en de opleidingen. De eerste groep zal zich actiever moeten opstellen en de tweede groep juist terughoudender.

Dit heeft gevolgen voor de sociale opleidingen. Steeds opnieuw zal de nieuwe professional dienen te kijken naar wat mensen zelf kunnen (leren) en waar ondersteuning nodig is. De werkers die ingesteld zijn op verzorgen zullen ruimte moeten maken voor werkers die willen onderwijzen en trainen. Ruim 60 jaar na datum krijgt Maria Montessori toch nog gelijk; “leer mij het zelf te doen”.

Mijn bureau wil (welzijns)organisaties, zittende werkers, sociale opleidingen en iedereen die een rol wil nemen in het nieuwe denken ondersteunen om de stap te maken.